نظرات ياداشت 7. ابرهاي همه عالم شب و روز در دلم ميگريند... - اين سطرها که پر ميشوند لحظات ناب عمر من اند

"ميشوي منِ توي آيينه‌ام"

اين خيلي.. خيلي.. اگه بگم قشنگه کم گفتم...

"مي‌شوي دلهر‌ه‌ي سطرهاي پاياني‌ام، مي‌ترسم، مي‌ترسم قصه‌ام به پايان برسد، مي‌ترسم جل و پلاست را جمع کني و بيرون بروي براي هميشه از نوشته‌هايم."

کسي که از توي قلب آدم جاري مي شه توي قلم و نوشته ها، توي سطرها هم که نباشه خب يني سرجاي اصليش ه، توي قلب.. پس جاش امن ه!
اگرم گاهي نياد توي نوشته ها، به اين خاطره که حسش در وصف نگنجد! وگرنه جايي نرفته..
توي قلب که باشي جات امنه! :)

-------
اين پست که در کنار پست قبل خونده بشه، مي شه يه حس کامل و زيبا!
وويس اينو هم بذار؛ تُن صدات توي اين احتمالاً بايد يه کمي متفاوت باشه..

پاسخ

ممنونصداهه بازم غمگينهصداي من کلا غمگينه...