نظرات ياداشت 11. نيستي که بريزمت روي عميق ترين زخمم - اين سطرها که پر ميشوند لحظات ناب عمر من اند

"بيست و هفت مهرماه نوشتمش، چند دقيقه بيشتر طول نکشيد، اومد،نوشتم! خواستم امروز ويرايشش کنم،تکميلش کنم،بهترش کنم، ديدم دوست دارم همينجور بمونه."

کلامي که خودش جاري شده باشه بهتره که ويرايش نشه؛ يني اين عقيده ي منه که شايدم خيليا قبولش نداشته باشن. در واقع به نظرم هيچ نوشته اي بهتر و کامل تر از اوني نمي شه که اول و با همه احساس نوشته شده باشه..
:)
به شخصه نمي تونم به ويرايش حرف دلم رضايت بدم..